Çağın Vebası; Olmayan Kanat Sendromu

Çağın Vebası; Olmayan Kanat Sendromu

Vücut hafiften geriye yatar. Omuzlar yukarı çekik durur. Avuç içleri arkaya bakar. Kollar yana açık, dirsekler hafif kırık durur. Olmayan kanat kaslarını yarasa edasıyla açıp kasılarak yürürler.

Birey, iç veya dış nedenlerden dolayı ihtiyaç ve güdüleri doyumsuz kaldığında, gerçek dünyada tatmin edilemeyen istek ve arzularını hayal âleminde gerçekleştirme yolunu seçebilmektedir. Bireyin kendini olduğu gibi değil olmasını istediği gibi düşlemesi, acı gerçekleri tatlı düşler biçimine dönüştürmesidir. Kısacası hayal dünyasına kaçma, bireyin yaşadığı çatışmaları hayalinde çözümleyerek rahatlaması durumudur. Eğer belli bir süre ağırlık kaldırdıysanız yolda yürürken kulaklıklar kulağınızda kendinizi Mr. Olympia sahnesinde poz verirken elbet hayal etmişsinizdir. Fakat bu tarz yaşantıları olmamasına rağmen yaşadığını kabul edip çevresine anlatmaya, zeybek oynarmışçasına yolda yürümeye başlayan bir insan görürseniz bilin ki olmayan kanat sendromunun pençesine düşmüştür.

İçten ya da dıştan gelen tehlikeli bir durum yok sayılır, buradaki tehlike ağırlık kaldırmaya yeni başlayan kişinin kendisini yetersiz ve değersiz hissetmesidir. Tüm ilkel savunma mekanizmalarına değişen oranda yadsıma da eşlik eder. Olmayan kanat sendromunun altında derin bir kendine güvensizlik yatar. Nitekim bu kişiler çok alıngan, eleştiriye oldukça tahammülsüz insanlardır. Bilinçaltı kendine güvensizliği bastırarak kendini aşırı beğenen insanı ortaya çıkarmaya başlar.

Olmayan Kanat Sendromu güçlü bir beğenilme ihtiyacı ile kendisini gösterir. Bu hastalıktan ötürü kişiler, kendi başarılarını aşırı önemseyerek ve kendilerini gereğinden fazla önemli görerek çok az empati kurabilirler yada hiç empati kuramazlar. Bu kişiler diğer kişilerin ihtiyaçlarını anlamakta ve tanımakta zorlanırlar. Onlar diğerlerini kıskanırlar ve diğerlerinin kendilerini kıskandıklarını düşünürler.

Alper GÖK